2020 yılına girerken dünyanın yörüngesine bir Koronavirüs belası girdi. Nerdeyse yıl bitiyor, ama bu virüs belasının bizleri bırakıp gitmeye hiç niyeti yok.

Dünya Sağlık Örgütü  Koronavirüs salgını başlayıp ölümler vukubulunca tahmini bir rakam yayınlamıştı.

“Koronavirüs salgınından dünyada en az 1 milyon kişi ölecek!”

Bu rakam bile ürperticiydi. Ama  hastalığın çaresi,ilacı bir türlü bulunamayınca dün ölenlerin sayısı 1 milyon 300 bini geçti.. Korkarım ki bu rakam aşı veya ilaç bulunana kadar 2 milyonu da geçecek!

Rakam ürpertici..

Ölüm korkunç!

Bu hastalığa veya virüse inanan da var, inanmayan da!

Bunun bir proje olduğunu iddia eden de var, Allah’tan geldiğine inananda, kul yapısı olduğunu düşünende. Sonuçta başımızda böyle bir Koronavirüs salgını belası var ve bu salgın hastalık her gün dünya genelinde binlerce can alıyor. Türkiye’de hayatını kaybedenlerin sayısı 12 binleri buldu. Tabi buna birde resmi olarak ölüm nedeni “Koronavirüs” diye  yazılmayanlar var. O halde rakamı ikiyle, hatta üçle bile çarparsanız yalan demem!

Hastalık bulaşıcı olduğu için maske, mesafe ve hijyen kuralının önemi sürekli vurgulanıyor. buna rağmen kurallara uymayanları görüyoruz. Adam otobüse biniyor, kapalı alana giriyor, maske takmıyor.

Gelişigüzel yerde sigara içip dumanını etrafa üflüyor, yada hiç başkasını düşünmeden yola, kaldırıma tükürüveriyor. Uyarınca da kavgaya hazır silahşör gibi dikleniyor.

xx

Düne kadar belki bizilerde, sizlerde bu Koronavirüs salgınını ciddiye almadık. Çünkü çevremizden fazla insan ölmemiş veya  öldüğünü duymamışızdır. Ama salgın giderek yayılıyor ve  en yakınlarımızdaki insanlar bile bir bir bu hastalığa yakalanıyor. Kimisi bu hastalığı ağır geçiriyor, yatak döşek hasta yatıyor. Kimisi ayakta geçiriyor.

Düşmanın nasıl bir şey olduğu, ne menem bir mikrop olduğu belli değil! Birde nereden bulaşacağı,  nereden bize saldıracağını göremiyoruz. Onun için tedbir şart. Maske, mesafe, hijyen önemli.

Geçen ay gazeteci arkadaşımız Cihan Kezer’in kardeşi  Emirhan Kezer Koronavirüse yakalanıp iki gün içinde eriyip gitti, gencecik bir fidan. Sonraki günlerde de ölenler oldu. Önceki gün ise yine Şehir mezarlığının yolunu tuttuk. Bu kez hemen yanı başımızdaki arkadaşlarımızdan Emlakçı Murat Karabulut Koronavirüs yüzünden hayatını kaybetmişti. Yaşı henüz 36.. 37.. Ama bu virüs yaşa, başa bakmıyormuş demek ki.. Mezarlıkta defin için gelen mezarlık görevlilerinin kıyafetleri bile ürpertici. Adamlar sanki asronot gibi beyaz kıyafetler giymişler, her tarafı kapalı.

Ateş düştüğü yeri yakar misali, Murat Karabulut’un yakınlarının feryatları şu an bile kulaklarımda çınlıyor. Durum üzücü.. Üzücü olduğu kadar vahim ve ürpertici.. Dün   Emirhan Kezer’e, sonra öğretmenimiz İshak Kaya’ya ve bugün Murat Karabulut’a kadar ulaşan bu Koronavirüs belasının acıması yok.

Her şey şaka gibi..

Ama en sevdiklerimiz, en  yakınımızdaki insanlar bu hastalığa yakalanıp içlerinden birçoğu bu dünyadan göçüp giderken hala bunu şaka gibi görenler var.

Artık insanoğlu, tüm kurallara harfiyen uymalı, bu beladan uzak durmalı, bu  virüse yakalanmamalı..