Bugünlerde Ahilik Haftası kutlanıyor. Esnaflara birlik, beraberlik ve kaynaşmayı anlatan AHİ’lik çok anlamlı ve uygulandığında güzel bir  konu… Ahilik denilince esnaf dayanışması, esnaf dayanışması denilince de geçen yıllarda Ankara Gölbaşında yaşadığım bir olay aklıma gelir.

Geçtiğimiz yıllarda topluca iki üç araçla gittiğimiz bir Ankara ziyaretimizde sabaha karşı Gölbaşı’nda mola vermiştik. Kahvaltı etmek amacıyla bir kahvaltı salonuna girdik. Yanımızdaki grupla birlikte kahvaltı salonuna giren insan sayısı 17-18 kişi idi.  Kahvaltı salonunun sahibine “Günaydın” dedik, siparişlerimizi verdik. Masaya oturmak için dönerken aynı kahvaltı salonu sahibi 5-6 kişilik diğer gruba dönerek:

“Kusura bakmayın. Şu an salonumuzdaki müşteri sayısı bir hayli fazla. Hizmet verirken sizi geciktirmeyelim. Bakın, hemen yan taraftaki kahvaltı salonu boş.  Orada  da kahvaltı edebilirsiniz.” demez mi? Bu söz üzerine o müşteriler yan tarafa gitmek için çıktılar. Bunun üzerine ben kahvaltımı bitirdikten sonra dışarı çıktım. Kendimizin kahvaltı ettiği salona baktım tabelasını okudum, sonra yan taraftaki salonun tabelasını okudum.  Birbirine uymayan isimler ve sahiplere aitti. Yan salona baktım, içeride 5-6 kişi vardı. Bizim ilk girdiğimiz salon ise tıka basa doluydu. Sonra kahvaltısını bitirenler sigara içmek için dışarı çıktı.

 Bu kez ben içeri girip adının Gökhan olduğunu öğrendiğim Usta’ya sordum: “Günaydın ustam. Yan taraftaki kahvaltı salonu sizin mi?”

Cevabı: “Hayır”

“Peki size gelen müşterileri niye yan tarafa gönderdiniz?”

“Bak, bizim burası dolu olunca gelenlere hizmetimiz gecikebilirdi. Hem oyan taraftaki komşumun henüz sabah siftahı bile yoktu.  Bizim 5-6 müşterimizi oraya onun için yönlendirdim.”

“Peki ben size teşekkür etsem, kabul eder misiniz?”

“O niye?”

Bende “Sizin yaptığınızı ben bugüne kadar hiçbir esnafta görmedim. Örnek hareketinizden dolayı sizi tebrik ediyorum” dediğimde, Gökhan Usta da “Biz çok aç gözlü değiliz . Komşumuzu da düşünmek zorundayız. Üstelik, benim bu kadar insana kısa sürede hizmet vermem mümkün değildi. Bizde önemli olan çok para kazanmak değil, müşteri memnuniyetidir” diye ekledi.

Teşekkür ederek o kahvaltı salonundan çıkıp adının Mehmet Usta olduğunu öğrendiğim yan taraftaki kahvaltı salonuna girdim. Selam verdim. Kısa bir hal hatır sormadan sonra “Yan taraftaki Gökhan Usta ile bir yakınlığınız var mı?” diye sordum.

Mehmet Usta “Hayır, sadece komşuyuz. İyi bir esnaftır kendisi. Sağolsun her zaman bizi destekler” dedi. Ben de az önce şahit olduğum olayı Mehmet ustaya da anlattım. O da Gökhan Ustadan memnuniyetini dile getirdi ve “Allah Gökhan ustadan razı olsun, hem iyi bir usta, hem iyi bir insan, hem de iyi bir komşudur” dedi.

Biraz sonra aracımız Ankara istikametine doğru hareket ederken kendi kendime şöyle bir düşündüm.. Bizim Tarsus’ta veya Çukurova bölgesinde olsa, bizim esnaflarımız böyle hareket edebilir miydi? İnanın buna ben hiç şahit olmadım ama, genelde aynı işi yapan esnafların birbirine böylesine destek olması Tarsus’ta pek rastlanan bir olay değildir. Hatta bazı meslek gruplarında şunu da gördüm. Adamın dükkanı  X işi yapıyor. Yanındaki boş dükkanları aynı meslekteki kişiler kiralayıp da işini bölmesin diye hiç ihtiyacı yok İken o işyerlerini de kiralıyor, sonra değişik meslek gruplarına kiraya veriyor.

Ya da bir meslek sahibi kendisine yakın yere başkası aynı işi yapan işyeri açarsa müşteri kaçırmamak için masasını sandalyesini veya sattığı ürünleri kaldırıma kadar çıkarıyor.

Bugünlerde AHİ”lik Haftasının kutlandığını düşününce, bu örnek esnaflar aklıma geldi. Şahsen ben  bir meslek örgütünün başkanı olsam, ya da Ankara’da yaşıyor olsam, bu anlattığım iki esnaf  arkadaşları bir çiçekle, yada plaketle ödüllendirirdim.

İşte benim bildiğim ve olması gerektiğine inandığım esnaflık böyle bir şey… Bu esnafların tüm esnaf kardeşlerimize örnek teşkil etmesini diliyor, herkese helalinden ve paylaşımcı düşünce ile bol kazançlı günler diliyorum.

AHİLİK HAFTANIZ KUTLU OLSUN…